Nieuws

07/04/2023 Mensen met complexe problematiek komen te vaak bij de huisartsenpraktijk terecht

Huisartsen krijgen steeds vaker complexe zorgvragen voorgeschoteld. Maar, uit onderzoek van het NIVEL blijkt dat er te weinig tijd, capaciteit en deskundigheid in de huisartsenpraktijk is om deze cliënten goed te kunnen helpen. Hoe ervaren cliënten met een depressie of met persoonlijkheidsproblemen, hun naasten en zorgverleners in de huisartspraktijk (huisartsen en poh’s-ggz) de zorgtrajecten die nu geboden kunnen worden?

Het aantal cliënten met complexe psychische problemen dat zich meldt bij de huisartsenpraktijk is de afgelopen jaren flink toegenomen. Dit komt mede door de lange wachttijden bij ggz-instellingen, waardoor mensen zich genoodzaakt voelen om contact op te nemen met de huisartsenpraktijk. Daarnaast zijn er veel verwijzingen vanuit de gespecialiseerde geestelijke gezondheidszorg terug naar de huisarts. Het gaat hierbij om mensen met psychische, somatische en/of sociale klachten.

Huisartsenzorg vs. specialistische zorg

Huisartsen vinden het lastig om deze zorg goed te organiseren. Er zijn namelijk specifieke competenties en deskundigheid nodig om deze cliënten de juiste zorg te kunnen bieden, maar daarover beschikken huisartsen en/of poh’s (meestal) niet. Het gevolg hiervan is dat cliënten en hun naasten ontevreden zijn over de geboden zorg, omdat zij het niet vinden passen bij de zorgvraag die ze hadden. En tegelijkertijd raken huisartsen en poh’s gefrustreerd, omdat zij er alles aan doen om de cliënt te helpen, maar er beperkte kennis en tijd is.

Doorverwijzen en samenwerking moet aangepakt worden

Huisartsen merken op dat de verwijzingen naar de specialistische ggz vaak moeizaam gaan, door de lange wachttijden en toegenomen verzuiling. De cliënten die doorverwezen moeten worden, hebben vaak last van complexe problematiek op meerdere vlakken. Hierdoor “passen” ze niet binnen één specifieke afdeling van de specialistische ggz. Om dit op te kunnen lossen zullen er verschillende zaken aangepakt moeten worden. Zo moeten de verwijsmogelijkheden voor cliënten met complexe problematiek uitgebreider én inzichtelijker worden en moet de sociale kaart vergroot worden. Daarnaast zal er een betere samenwerking moeten komen tussen de basis ggz, de specialistische ggz, het sociaal domein en gemeenten.

Naasten meer betrekken

Op dit moment valt een deel van de cliënten tussen wal en schip. Zij zijn beperkt in staat om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun zorgtraject en moeten daardoor onnodig lang op zorg wachten. Naasten geven aan te willen fungeren als eerste vangnet wanneer er problemen gesignaleerd worden, maar worden momenteel nog te weinig betrokken bij de zorg.

Over het onderzoek

Het NIVEL-onderzoek is gebaseerd op literatuurverkenning en interviews met betrokken partijen. Hierdoor hebben onderzoekers in kaart kunnen brengen hoe zorgverleners in de huisartsenpraktijk, cliënten en hun naasten de zorgtrajecten voor mensen met complexe problematiek ervaren. De onderzoekers vragen zich af hoe ver de deskundigheid van niet tot ggz-specialist opgeleide zorgverleners moet reiken om cliënten met complexe psychische problematiek van de juiste zorg te kunnen voorzien. Wat mag er van hen verwacht worden en wat niet? Volgens de onderzoekers kunnen de gesignaleerde knelpunten deels verholpen worden door duidelijke kaders en afbakening.

Auteur: redactie

Laatste Artikelen
ARCHIEF